project #4: The Mule, de start

“Waar ben je nu in godsnaam mee bezig?”

Hiermee dus, work in progress. Ik ben natuurlijk vergeten om vooraf een foto te maken maar halverwege de afbraak ziet het er zo uit.

Een transportfiets van onbestemde leeftijd die ik twee jaar geleden gekregen heb. Hij stond toen in een groot magazijn op ’t Zuid.

Qua leeftijd zijn er een aantal zaken die opvallen:

• Er wordt de quasi niet meer te niet meer te verkrijgen bandenmaat 26″ x 2 x 3/8 gebruikt. Als je ooit een fiets tegenkomt met deze maat van wielen dan dien je die te mijden, tenzij je veel budget hebt of goed weet wat je doet. Nogal wat oude boerenbakfietsen hadden oorspronkelijk deze wielmaat.
• Er stond het merk DAVID op. Ik heb me laten vertellen dat dit een fietsenmaker is in Hemiksem waar ik zo niet meteen iets van terugvind. Ik ben er bijna zeker van dat David mijn fiets niet gemaakt heeft. Waarschijnlijk is deze fiets daar ooit gereviseerd, herschilderd (niet herspoten, je ziet duidelijk borstelstrepen), van stickers voorzien en verkocht. Dit is dus minstens de tweede revisie die deze fiets krijgt. David heeft dan meteen het originele schildje op het balhoofd verwijderd (je ziet er nog sporen van) en vervangen door een sticker van, jawel, DAVID.
• De kader en vork zijn handgemaakt op een nogal primitieve manier.
• De naven en trapas zijn voorzien van smeernippels. Iets wat toch al een tijdje niet meer wordt gedaan. De achternaaf is ook geen klassieke ‘Torpedo” maar een ander systeem.
• Op mijn werk werk ik momenteel aan fiets met een bijna identiek kader. Het enige verschik dat ik tot nu toe gevonden heb is dat bij mijn fiets de lugs wat meer gedecoreerd zijn. De fiets om mijn werk hebben we gekregen van een man die beweerd dat die fiets van zijn overgrootvader komt en ongeveer honderd jaar oud is.
• Mijn fiets is voorzien voor elektrische verlichting. Er zijn gaten in het frame voorzien om een lichtkabel door het frame te leiden. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat een fiets honderd jaar geleden voorzien was van gloeilampen en een dynamo, al is het natuurlijk niet zo’n grote aanpassing om dat achteraf te doen. In het frame zat nog een lichtkabel die geïsoleerd is door iets wat lijkt op een mengsel van doek en pek, wat ze dus in volgens mij in mijn beste Antwerps ne goeten draad noemen.

Enfin, dat is dus de start van project #4, dat nu eigenlijk al 2 jaar stond te wachten tot ik tijd, goesting en geld genoeg had om er onderdelen voor te bestellen. Uiteindelijk heeft de noodzaak voor een nieuwe fiets mijn gebrek aan goesting, geld en tijd overwonnen.