Spokes etc.

over fietsengefrummel


Een reactie plaatsen

Project #4 The Mule: de plannen

Goed, ik heb dus een heel oude en nogal massieve fiets maar wat valt er van te maken? Ik heb nogal een fascinatie voor scramblers en zou dat concept hier losjes willen herinterpreteren naar een fiets. Scramblers zijn de voorlopers van enduro-moto’s. Mijn fascinatie voor brommers, moto’s en auto’s is omgekeerd evenredig aan mijn vermogen voor het behalen van rijbewijzen. Mijn fascinatie voor fietsen is dus in de eerste plaats van praktische aard.

Voor je naar de motoboer kon stappen om een enduro te kopen moest je, als je persé met een moto door het slijk wou vlammen, zelf het één en ander aanpassen aan je moto. Je moest je veerweg verlengen om de schokken op te vangen en je uitlaat hoger plaatsen om wat platter te kunnen gaan in de bochten en hem niet vol water te laten lopen als je toevallig nogal diep in het slijk kwam te staan. Meteen kan je dan best alles wat je niet echt nodig hebt af je moto halen, als je valt dan is het toch kapot (of als het kapot is na een val, vervang je het niet meer, het concept waar 30 jaar later de streetfighter uit is ontstaan). Hieronder een paar voorbeelden.

foto van het internet, volg de link als je meer wil weten

idem, volg de link als je meer wil weten

voorbeeld scrambler3

ook hier gewoon een foto van het internet, volg de link

Om dit naar een fiets te vertalen zou je dus een oude fiets moeten nemen en die wat meer aan moeten passen om over ‘terrein’ te rijden. Een soort custom voorloper van de mountainbike dus.

Nu vind ik een mountainbike, zeker als die voorzien is van banden met niet te zwaar profiel, één van de leukere voertuigen om je mee in de stad voort te bewegen. Dus dat zit wel goed.

Deze fiets moet wel mijn fiets voor dagelijks gebruik worden, dus praktisch, onderhoudsvriendelijk en niet te steelbaar. Dat betekend dat ik wel de bagagedragers vooraan en achteraan ga behouden, al zal het wel een pijnlijk moment worden als ik ze monteer maar de mogelijkheid om bierbakken en frivole jonge dames te vervoeren met de fiets staat me dan weer wel aan.

Ik heb ervoor gekozen om shimano nexus naafversnellingen te gaan monteren omdat die weinig onderhoud vragen (Ik heb er zo vroeger eens één enorm afgebeuld en nooit problemen mee gehad) en omdat ik voor de montage van een derailleur het frame nog verder zou moeten openplooien door de grotere inbouwbreedte die een cassettewiel vraagt.

Een bijkomend voordeel is dat een wiel met naafversnellingen inherent sterker is dan een een wiel voor een derailleur door de kortere spaken die nodig zijn (hogere flensen) en doordat een derailleurwiel ofwel meer paraplu gespaakt moet worden ofwel slechts een hele kleine afstand kan hebben tussen de flensen (en die wielen zijn echt verschrikkelijk omdat deze kleinere afstand tussen de flensen minder stevig zijn en omdat ze dan aan linkse kant, of aan de beide kanten als er een pion ipv een cassette wordt gebruikt, een nogal grote hefboom op de as van het wiel hebben waardoor deze assen uiteindelijk ofwel zullen plooien of breken.

Volg je nog?

Vreemd …

Als je echt alles over fietstechniek wil begrijpen, dan moet ik je teleurstellen, dat gaat nooit lukken. Ik heb onlangs gelezen dat er een 25-tal parameters zijn die bepalen of je fiets rechtdoor blijf gaan als je je stuur loslaat. Een goede start is echter de site van Sheldon Brown al moet je die ook soms met een korreltje zout nemen en heeft hij een nogal Amerikaanse kijk op fietsen. Ook hier valt heel wat te leren al is het dan soms weer nogal Nederlands. Als laatste, deze kleine maar ambitieuze blog wil op termijn een wereldautoriteit op het gebied van fietstechniek worden. Als je dan nog vragen hebt, dan stel je ze maar, hier …

Maar nu terug ter zake. Deze naaf word ingespaakt in gewone 26″ mountainbike-velgen (voor bijvoorbeeld 26×1.75 banden). Deze iets kleinere wielmaat zorgt hopelijk meteen voor wat meer ‘lucht’ tussen de banden en de spatborden, om zo de impressie te geven dat hij op ‘hoge poten’ (lange veerweg) staat zoals bij de scramblers hierboven. Over dat inspaken maak ik nog een volgende post, als mijn spaken zijn aangekomen.

Die ‘luchtruimte zou er verder wel eens voor kunnen zorgen dat ik de kabel van de V-brakes die ik wil gebruiken onder de spatborden ipv erboven zal moeten leiden. Heel onconventioneel en onprofessioneel is dat. We zullen zien als de wielen er zijn.

Het originele stuur kan ik helaas niet gebruiken. het plastieken omhulsel en de hoogstwaarschijnlijk gebrasseerde metalen handvaten die er onder zitten maken het onmogelijk om een gripshift of  remhendels voor V-brakes te gebruiken. Dat stuur wordt dan ook vervangen.

Omdat deze fiets niet te interessant mag worden voor fietsen-stelende studenten als ik ermee naar de universiteit ga, wordt hij niet overschilderd. De stickers zijn eraf gehaald en de bestaande lak en het bestaande roest wordt vernist voor meer duurzaamheid. Een rattscrambler dus …